Podiumvrees

Je hebt het vast wel eens voorbij zien komen. Tien  manieren om af te rekenen met podiumvrees. Een onderwerp waar al veel over geschreven is, maar die ik toch graag vanuit mijn eigen oogpunt in het daglicht wil zetten. Het is namelijk een veelvoorkomend onderwerp onder beginnende maar ook zeker onder professionele muzikanten.

Je hebt weken, maanden misschien wel een paar jaar hard gestudeerd voor dat ene professionele optreden. Ver van te voren begint het al.  De zenuwen slaan toe,  buikpijn, je begint je misselijk te voelen en op het moment dat je op het podium staat klap je dicht.

Je begint te trillen en vergeet je de tekst, akkoorden of noten. Voor sommige van jullie waarschijnlijk heel herkenbaar. En als iemand in gezelschap aan je vraagt of je wat voor ze wilt zingen of spelen bedank je liever. Geen denken aan!

Eigen ervaring

Zelf heb ik altijd last gehad van podiumvrees. Tegen de jaarlijkse voorspeelmiddagen van mijn pianoleraar zag ik al ver van te voren op. En op het moment zelf kon ik wel door de grond zakken van de zenuwen.

Naarmate ik ouder

werd en het plaatselijke kerkkoor ging begeleiden was dit een mooie kans om wat aan die podiumvrees te gaan doen. (Want tja ik kon mij immers mooi verschuilen achter die grote piano in de kerk) en bovendien was de aandacht niet direct op mij gericht).

Na deze periode ging ik bij een akoestische band spelen. Dit was andere koek dan de piano in de kerk. Opeens moest ik spelen tijdens bruiloft ceremonies en uitvaarten. Ik kan je vertellen..  voor mij was dit doodeng. En ik heb me vaak afgevraagd , waarom doe ik mijzelf dit aan?

Maar hoe meer optredens ik had gedaan, hoe meer ik ging inzien hoe mooi muziek voor mensen is. En dat je hier ook heel veel dankbaarheid voor terugkrijgt. Door dit besef begon ik steeds meer te genieten van de optredens.

Nog steeds voel ik voor optredens een bepaalde spanning en heb ik soms echt nog wel het gevoel dat ik kan overgeven van angst. Maar ik ben ervan overtuigd dat ”gezonde spanning” (zoals ze dat zo mooi noemen) erbij hoort en je scherper maakt.

Accepteren dat je zenuwen hebt en hiermee leren omgaan is al een hele stap. Met al deze ervaringen op zak kan ik nu dan ook zeggen dat ik er vol van geniet om voor mensen te spelen en ze te raken met mijn stem of spel.  

En gek genoeg speel ik nu juist het liefst voor een klein publiek dat aandachtig luistert en waarbij de aandacht volledig op de muziek is gericht, in plaats van achtergrondoptredens of spelen in grote feesttenten.

Tips

Ga oefenen oefenen oefenen. Denk je dat je genoeg geoefend hebt? Oefen dan nog meer. Zorg dat je het kunt dromen. En neem dan de stap voor jezelf om voor de eerste keer het podium op te gaan. Haal van te voren een paar keer diep adem en concentreer je niet op het publiek, maar op het nummer of de tekst. Dit is namelijk het enige waar jij de controle over hebt. Het belangrijkste is natuurlijk dat je uiteindelijk plezier krijgt om op de bühne te staan!

‘’dromen waarheid maken & angsten overwinnen

Heeft  één ding met elkaar gemeen, je moet eraan beginnen’’

Heb jij last van podiumvrees en hoe ga je hiermee  om? Laat het me weten in een reactie hieronder!