Waarom worden we zo aangetrokken door droevige liedjes? Waarom zetten we niet gewoon een vrolijk liedje op als we verdrietig zijn?
Omdat droevige liedjes ons blij maken. Waarom het luisteren naar droevige liedjes positieve gevoelens oproept heeft alles te maken met wat ze noemen ‘sweet anticipation’.Ons verwachtingspatroon komt uit. We verwachten dat we droevig worden van een droevig liedje, en als dat dan ook echt gebeurd zijn we blij dat onze verwachting uit is gekomen.
Droevige liedjes; een gratis therapeutische sessie
Een andere reden is dat er niet perse een droevige situatie aan vooraf is gegaan. Het luisteren naar iemand anders zijn verdriet is niet bedreigend voor onze eigen mindstate, waardoor het juist relaxed is om naar iemand anders zijn verdriet te luisteren. Het kan het zelfs verslavend werken om naar droevige liedjes te luisteren.
Wel roept het wellicht oude herinneringen en emoties op die we herkennen, waardoor we dichter bij het gevoel van het liedje staan. Ook dat is weer een voordeel, omdat we dat makkelijk goed kunnen praten als zijnde ‘niet onze schuld als we moeten huilen’. Een soort vrijbrief krijgen om onze tranen eens de vrije loop te laten. Droevige liedjes als een gratis therapeutische sessie.
Droevige liedjes zorgen voor herkenning
De herkenning van gevoelens, emoties en de ‘sweet anticipation’ zorgen juist dat we romantische, hoopvolle en warme gevoelens krijgen van droevige liedjes. En dat is maar goed ook, anders zou het luisteren naar droevige liedjes niet meer of minder zijn dan zelfdestructief gedrag.
Daarnaast zijn er een hoop droevige liedjes die helemaal niet droevig klinken, maar dat in essentie wel zijn. Denk bijvoorbeeld aan ‘It’s my party’ (And I cry if I want to) van Lesley Gore. Of ‘Where did our love go’ van The Surpremes. Deze droevige liedjes hebben een goede beat er onder, waardoor ze niet bekend staan als droevige liedjes.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=XsYJyVEUaC4[/youtube]
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=izzKUoxL11E[/youtube]